Dzisiaj chciałabym krótko na temat tego co może być przyczyną niejedzenia, a raczej zaburzonego jedzenia.
W mojej pracy terapeutycznej od zawsze zajmuję się karmieniem. Pierwotnie pracowałam z dziećmi niepełnosprawnymi zarówno ruchowo jak i intelektualnie. Karmienie w takim przypadku to w głównej mierze praca nad samą umiejętnością jedzenia, oczywiście praca ta jest złożona, skomplikowana i musi uwzględnić bardzo dużo elementów, ale zasadniczym problemem jest wspomniana już funkcja.
W ostatnim czasie staję przed nowymi wyzwaniami, coraz częściej pracuję z dziećmi które z pozoru nie cierpią na żadne zaburzenia, są zdrowe i są w normie intelektualnej, ale z jakiegoś powodu nie jedzą, a raczej jedzą bardzo niewiele, jedzą niechętnie, a ich dieta jest mocno ograniczona.
Odkrycie przyczyny niejedzenia (umówmy się, że będę używała tego określenia jako skrótu myślowego) jest fundamentalne dla terapii i niestety nie zawsze takie proste. Poniżej postaram się wymienić jak najwięcej przyczyn dla których dziecko może być tzw. niejadkiem.
- Twoje dziecko może nie jeść bo boryka się z problemami zdrowotnymi takimi jak refluks (może być również refluks utajony) silna alergia pokarmowa, niedobory witamin i minerałów, przede wszystkim żelaza, może cierpieć z powodu stanu zapalnego układu pokarmowego, może mieć infekcję bakteryjną, może też mieć problemy laryngologiczne, które wpłyną na niejedzenie (kilka razy spotkałam dzieci z bardzo dużym przerostem trzeciego migdałka, które konsekwentnie odmawiały jedzenia)
- Czasami zdarza się tak, że Ty i Twoje dziecko macie za sobą jakieś traumatyczne przeżycia np. długa hospitalizacja, operacja, zakrztuszenie, karmienie sondą, podawanie leków na siłę, a być może również jedzenia i picia… takie sytuacje mogą sprawić, że wszystko co związane z buzią budzi lęk i niechęć.
- Przyczyny bywają też czysto logopedyczne/sensoryczne np. nieprawidłowa budowa narządów artykulacyjnych, wady anatomiczne np. rozszczep, skrócone wędzidełko, nieprawidłowe napięcie mięśniowe, nieprawidłowe odruchy, asymetria, nadwrażliwość dotykowa, smakowa czy zapachowa, mogą wystąpić problemy z żuciem, czy z koordynacją, może być też tak, że Twoje dziecko ma wygórowany odruch wymiotny.
- Kolejna sytuacja to geny, okazuje się, że dziecko niechęć do jedzenia może dziedziczyć po rodzicach, najczęściej matce, jeśli matka jako dziecko cierpiała na silną neofobie, istnieje prawdopodobieństwo, że jej dziecko również będzie tzw. niejadkiem.
- Może się też okazać, że przyczyną jest po prostu nieprawidłowa dieta i nieprawidłowe zwyczaje. Nadmiar przekąsek w międzyczasie, słodkie napoje, częste podawanie słodyczy. Przekarmianie, dokarmianie na siłę (ile razy ja sama mówiłam do mojej córki – „zjedz jeszcze troszkę”…. mimo że wiem i mam wyryte w mojej głowie, że to dziecko decyduje o tym ile je, a nie rodzic), zabawianie w trakcie karmienia, puszczanie bajek, a wszystko po to aby dziecko w nieświadomy sposób zjadło jak najwięcej. Monotonna dieta, podawanie ciągle tego samego, bo przecież owoców i warzyw i tak nie lubi to po co proponować … Brak dobrych wspomnień związanych z jedzeniem, jedzenie w samotności, kłótnie przy stole, presja jedzenia, czy po prostu brak wspólnych posiłków.
Zdaję sobie sprawę z tego, że temat jest złożony i nie wszystkie powodu udało mi się wyróżnić, ale mam nadzieję, że artykuł choć po części wyjaśnia przyczyny niejedzenia i być może pomoże Ci ruszyć z miejsca.
